Archive for Ekim, 2010

Bu yazı oldukça uzun oldu ama sigarayı bırakmak istiyorsanız  okumalısınız, moral olabilir.

Bir çok özenti ergen gibi bende sigaraya özenerek başladım. Aslında sigara geçmişim çocukluğuma dayanır, annemin mentol aromalı Salem’inden yürütüp, eski evimizin arka balkonunda öksürük krizlerine  az girmemişimdir  :) Yaramaz arkadaşlarla birkaç çocukluk deneyiminden sonra artık yaş 17′yi vurunca paket taşıyan, ciddi içici haline gelmiştim. Universiteye hazırlık, Memet Güreli’nin muhteşem atölyesinde çizim zamanları, akşam gezmeler, dost meclislerinde muhabbet derken içilen sigara mikatarı zaman geçtikçe artıyordu, tiryakilik kaçınılmaz hale gelmişti. Okulu kazanmadan önce aklımda bırakma fikri belirmişti (nerden geldiyse o fikir hayret) ama bir türlü kendimde o gücü bulamıyordum, hazır hissedemiyordum, bırakıp tekrar başlayacağımı bildiğim için bu girişimde bulunmamak en doğrusuydu. Universitede ilk senemde 5.kata pır diye çıkardım nefes nefese kalmazdım, 2. sınıfa geldiğimde 3. kata zor çıkar olmuştum, her kış sayısız nezle, sayılı gripler… sürekli öksürme ve boğazımdaki tortuları atma mücadelesi, hiç farkında olmadığım berbat koku ki ben kendimi çiçek gibi  le dissey light kokuyorum sanardım. Yani sigaranın beni olumsuz yönde etkilediğini (hemde bu kadar kısa zamanda) rahatsızlık verdiğini farkettim. Galiba bırakma fikri buradan gelmişti. Gelelim bırakma sürecime… Sene 2004,  Murat’la tanıştım,  ilk kez aşık olmuştum,  dünya umrumda değil ayaklar yere basmaz, gözler şaşı Murat’a bakar, hatta yanımda değilken bile hala şaşı gözlerle, naif bir sırıtmayla öyle havalara bakar halde içim kıpır kıpır dolanıyordum, uzaktayken  surat düşer, gizli köşelerde ağlanırdı.  Gayet keyifli gezip tozup  karşılıklı sigaralarımızı tüttürüyorduk, akşam yemekleri, şarap masaları, gece gezmeleri… O içtikçe ben , ben içtikçe o yakıyordu yenisini…Hatta sevgilime ilk hediyem de Zippo olmuştu :) Bana Zipposuyla türlü türlü yakış tekniklerini sergiliyordu, en sevdiği objesiydi..Ancak o canım Zippo’yu sadece bir sene kullanabildi.

Read the rest of this entry »